Bin yağmurlu geceden birindeydi
Ben öyle aşık oldum İstanbul'a
Sokaklarında bir ayyaş, sümüklü bir leş
Sönmüş bir ateşin yakamozu gibi
Düştüm hiç üşenmeden her karakola
Gizli bir cadde olur da
Geçemez mahrum kalırsam diye
Sürgün bir yaprağın kadim dillerinde
Seslendim durdum, ama ağlamadan
Tütünlere besteler yazdım
Onlarda tutuştular ciğerlerime
Çakmak gibi çakan benim yıldızlarım
Ama yanlızca kendi gözlerimde
İstanbul edepsiz bir kılıktayken hele
İstanbul yanlızken
Benim gözyaşlarımdır dönüşen sele
Halbuki ne bir bekçi köpeğiyim
Ne de karabaşlı süvarilerden biri
Ellerim kar kürekleri
Soğuk ve ezgisiz bir melodi onlar
Ama sesleri uzak, en uzak yıldızlar kadar
Yorgunluk dizlerimde gezinir artık
İstanbul yine gizemli
Mezar taşlarımı ödünç verdim
Yağmalayın beni
Unutulmuş şehrin unutulmuş adamı;
Bir papatyanın gölgesine gömün sarhoş bedenimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder