Şerefe

Şu ufacık zaman evvelinde zili çaldığında kapının, bana bir kapı tokmağı kadar uzaklıkta olduğunu bilseydim...

Açmazdım o kapıyı...

Seni görmek istemezdim. Hele böyle görmek! Bembeyaz boynun, ak gerdanına yanaşmış mazlumca, öpülesi gerdanına, öpmelere doyamadığım...

Hele böyle görmek seni! Çekip gidişlerin seni terketmiş sanki. Sanki onlarmış seni sen yapan... Seni öyle özlemeye aşıkmışım belki. Vicdansızlığından arta kalan yere bükülüvermiş boynun. Bir şeyler eksilmiş senden...

Seni görmek güzeldi... İçimden bunu söylüyordum kendime o an. Seni görmek güzeldi... Halbuki güzel değildi görmek seni. Seni görmek güzel değildi. Sana yakışan, bana kendini göstermek değildi...

Kapıyı açtığımda dönüp gitmeliydin... Afedersiniz, yanlış gelmişim demeliydin... Hiç gelmemeliydin aslında... Hiç gelmemeliydin...

Seni görmek, güzel değildi...

Hele böyle görmek seni...

Boynunu, o beyaz boynunu, vicdanına doğru eğerek, kapıma gelerek, kim bilir neleri bırakarak ardında...

Terkedişlerini bırakarak!

Onlarsız ne imişsin sen? Onlarsız hiçmişsin!

Geldin madem,

Gidiyorum de ve git...

Tıpkı eskisi gibi... Seni son hatırladığım gibi... Burnumda tüttüğün o son halinle... Öylece git, ne olur! Gidiyorum de, birkaç küfür söyle okkalı göz bebeklerime bakarak... Ne olur!

Keşke, keşke bunu yapsaydın... Azıcık hatırım bile varsa, onun adına yapsaydın bunu keşke...

Razıydım, yine burnumda tütseydin... Özleseydim seni, her gece şerefine içseydim yine... Hiç değişmemişsin be vicdansız, deseydim ardından...

Ve gitseydin sen... Hiç gelmeseydin aslında, hiç gelmeseydin...

Affetsin beni zaman... Vicdanım beni affetsin... Sana adadığım tüm düşüncelerim affetsin...

Keşke gitseydin, bir küfür savurup okkalı, yüzüme tükürüp gitseydin, ben demeseydim ki sana, neden geldin! Bakmasaydım yüzüne nefretle, sen susmasaydın, bir şeyler söyleseydin, bir küfür...

Zaman beni affetsin... Ve ben, çarpmasaydım kapıyı yüzüne... Senin yüzüne...

Ah, gelmemeliydin... Görmemeliydim seni öyle...

Kahretsin!

Gelmemeliydin...

Şerefe!